چادری ها زهــــــــرایی نیستند!
چادری ها زهــــــــرایی نیستند!
چادری ها زهـــــــــرایی نیستند!
چادری ها زهــــــــرایی نیستند!
اگر فکرشان،هدفشان،راهشان،نگاهشان،عشقشان و حجابشان فاطمی نباشد.
گفت: آخه این چیه سرت کردی؟! مثل اُمُّل ها...
مثل اینکه قرن ۲۱ ایم ... شبیه مردم عصر حجر می گردی!!
گفتم: واقعاْ ؟! عصر حجر یعنی کِی ؟!
گفت: چه میدونم... ۱۴ قرن پیش!
گفتم: ۱۶ قرن پیش عصر حجرتره یا ۱۴ ؟!
گفت: معلومه ۱۶
گفتم: پس شما با این حساب باید اُمُّل تر باشید که مثل مردم ۱۶ قرن پیش می گردید!
اونم زمانی که بهش می گفتن عصر جاهلیت!! دیگه از اسمش هم پیداست که چقدر اُمُّلیه...
دیگه پی اش رو نگرفت گذاشت رفت...
.
.
.
«و لا تبرجن تبرج الجاهلیة الاولی - احزاب ۳۳»
و به همسرانت بگو خود را مانند زنان جاهل نیارایند
ســـــــلام به همه ی مردمی که آزادانه میندیشندو عاشقانه خدارو دوست دارن
خدایا امروز به طبیعت زیبا و تازت رنگ و لعاب بخشیده بودی خدایا ممنونم که چشم هارو وسیله ای قرار دادی تا عقل ها بکار بیوفتن..... خدایا ممنونم که دست ها رو وسیله ای قرار دادی که برای تو و در راه رضای تو بکوشند و به پا ها توانی دادی که فرمانبردار عقل های حیران گشته ی تو باشند....
امروز روز خوبی بود .... همه ی روز های زیبای خدا عالین... امروز هم یکی از همین روز ها.... آدمایی که صبح بیدار میشوند و به بیدار شدن خودشون ولبخند خدا و تازه شدن طبیعت و آشکاری خورشید تب کرده فراموشی می بخشند هیچ وقت زندگی جدیدی نخواهند داشت.... خورشیدی که گرمای او امید بخش دلهای تمام موجودات است...طبیعتی سر شار از امید و ارزو برای ما... افرادی که دور و بر ما هنوز بی تاب فردا و پس فردا هستند... هنوز هستند کسانی که به طلوع ،عشق می ورزند..هنوز هستند آنانی که دم دمشان را شکر می گویند و هنوز هستند عاشقان باران عشق خداوندی....کسانی که بر الهیت خداوند جهان عالم اند و همیشه شکر گزار می مانند....
خدایا شکرت خــــــــــــــدای من ممنونتم که این همه زیبایی رو خلق کردی... خداوندا ما را با بصیرت گردان چونان خورشیدی که از پس کوه های سر به فلک کشیده ی ادراک چهره ی داغ خود را بر آدمیان می گشاید...
امضا عاشق تو مریم
تویی بهانه ی آن ابر ها که می گریند****بیا که تازه شود این هوای بارانی..... اللهم عجل لولیک الفرج
درست میشه....خدایا همه ی انسان هارو هدایت کن..... شکرت خدا جونم
از دست و زبان که برآید***** کز عهده ی شکرش به در آید
